Kayınvalidem iyileştim deyip kendi evine gitmişti ama bir hafta sonra tekrar geldi. Durumunda hiçbir düzelme olmamıştı hatta daha da kötüydü. Eltim yine doktorlara taşıdı. Sonunda romatizma teşhisi konuldu. Ama kendisi buna bir türlü inanmak istemiyor. Hala sorununu bulmaya çalışıyor. Ama bu hastalığı daha önce de geçirmiş. Birde benim eşim de iltihaplı romatizma hastası ve bu ırsi bir hastalık. Yani kayınvalideminde romatizma olması kesin gibi birşey.
İlaçlarını kafasına göre kullanıyor. Bana yaramaz deyip içmiyor.
Aklına taktığı doktorlara gitmek istiyor aslında hem kendini yoruyor hem de götüreni.
"Anne dedim bak oğlun 40 yaşına gelmeden bu hastalıkla uğraşıyor sen bu yaşta kendine yakıştıramıyorsun" dedim.
Dahası, iğnesini yaptırmaya gittiği sağlık ocağındaki bir sağlık görevlisi bu iğneler sana yaramaz daha kuvvetlisini yapayım demiş. Ertesi gün git o adamı bul yaptır. Ne iğnesi oluğunu bilmiyoruz bile.
10 gün kaldı bizde yine evine gitti.
Evini özlüyor, arkadaşlarını özlüyor.
Ne de olsa insanın kendi evi
Ben ise yorgun günlerime devam ediyorum. İşyerindeki durumum biraz olsun normale dönmeye başladı. Ev de ise misafirimiz olması (kayınvalidem bile olsa) yoğun günler geçirmeme sebep oldu. İşe git koştur koştur eve gel yemek telaşı gelen giden de oldu. Olan bana oldu misali.
Umarım annem bir an önce sağlığına kavuşur.
Kendi annem ise perşembe günü Kayseriye tekrar gidiyor. Kızkardeşim safra kesesinden ameliyat olacak. Lise yıllarından beri çekiyor. Artık son haddesine geldi. Ol da artık kurtul diyoruz. Ama benim açımdan küçük bir sorun var Turta ortada kalacak. Şimdilik eve gelen temizlikçimden rica ettim 10 gün kadar gelip Tuğraya bakacak. Nasıl olacak yaşayıp göreceğiz...
Son 15 günümüm kısa bir özetiydi.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
güzel yorumlarınızı bekliyorum