Bugün saat 10 gibi bir telefon.
Eski sınıf annemiz(çocuklarımız hala aynı sınıfta) aradı. "olaydan haberin var mı"
Meğer bizim 2 akıllı birkaç arkadaşı ile okuldan kaçmış. İlk iki derse girmiş gerisi yok.
Gülhan Hanım park bahçe arıyorum der demez işten çıktığım gibi yanına vardım.
Yazık uzak bir parka kadar gitmiş ama çocukları bulamamış.
Bekle arabayla geliyorum dediğime çok sevindi zira hem sinir hem yorgunluk ağır gelmişti.
Onu da aldıktan sonra okula yakın internet cafelere baktık. Bizimkiler yoktu ama başka kaçan çocuklar vardı.
En son bizim ev kalmıştı. Çünkü evde kimse olmuyordu. Hatta Kayranın telefonunu aramıştım ama açmamıştı. Duymamış...
Kapının önündeki ayakkabıları görünce evde olduklarını anladım.
Bilgisayarı ve meyveli sodalarını açmışlar keyif yapıyorlar.
Aldığımız gibi çocukları okul müdürünün yanında bulduk kendimizi. Biraz biz fırçaladık biraz da müdür, derken rehber öğretmenle de görüştük.
Sonuç;
1 - Kaçmışlar ama eve gittikleri için sevinir durumdayız.
2 - Ögretmenlerin hepsi elimiz kolumuz bağlı çocuklara birşey diyemiyoruz diye şikayetçi
3 - Çocuklarımıza görevlerinin sadece okumak olduğunu aşılayamamışız.
4 - Her çocuk kaçar demeyin 6. sınıf bence çok erken. Bu başlığı koymamın sebebi de bu korkarım bunun devamı gelir
5 - Tatile doğru derslerin olmadığı zamanlar olsaydı anlayış gösterirdim ama SBS deneme sınavının olduğu gün olması anlayış sınırlarımı fazlasıyla aştı.
Sonucun Sonucu; Kayra'ya eve arkadaş getirmeme ve dışarı çıkmama yasağı geldi. Doğumgünü partimiz de bugün itibariyle iptal...
Daha babamızla kritik etmedik, akşam da bu mevzuyla yatacağız anlaşılan...