Pages

31 Ocak 2014 Cuma

KİMİN KULUSUN!!!



Herkese hayırlı cumalar. Bu mübarek günde çocuklar ve dini eğitim hakkında biraz konuşalım istedim.

Çocuklara dini eğitim nasıl ve ne zaman verilmeli konusu en çok kafa yorduğum konulardan birisi, çocuklar büyüdükçe panikliyor nasıl olacak derdine düşüyorum.




Benim babam abdestli namazlı elinde Kur'an bir adam, dini eğitimimizin çoğunu babamdan aldık. Şimdi anlıyorum ki sadece belli başlı konular hakkında bilgimiz olmuş ötesi yok. Yazları Kur'an kursu adına camilere gönderirdi Cüz'den başlar Kuran'a geçerdik birdaha ki yaza kadar tekrar etmez öğrendiğimizi de unuturduk. Kızlarım ortaokula gidince başlarını kapatacak derdi ama ne o zorladı ne de biz kapandık. Hatta böyle dediği için kendisine içten içe kızmışlığım da vardır. Annemin ise durumu daha vahim. Kızkardeşim geçenlerde "babamın dindarlığı babama bize faydası olmamış" dedi de babacığım da durumu kabul etti.

Aradan yıllar geçti herkes kendine bir yol çizdi evlendik çoluk çocuğa karıştık. (Çoğul anlatıyorum kardeşlerim de aynı durumdalar.) Çocuklarımız 7-8 aylık olunca ezan okunurken başparmaklarını kaldırtıp "Allah bir" yaptırır bundan mutlu olurduk ama 7-8 yaşlarına geldiklerinde sorular ve olaylar farklılaştı. Allah kim ya da nerede gibi sorulara verdiğim cevaplar acaba doğrumuydu. Sureleri öğretmeye çalışıyor ama "anne bunlar ne demek" diye sorunca verecek cevabım olamıyor maalesef.

Yıllar önce alt komşumla bahçede sohbet ederken akşam ezanı okundu o sırada gelen eşinin "namaz geçiyor diye uyarması" çok dikkatimi çekmişti. Kaçımızın eşi böyle davranıyor. Yanlış mı düşünüyorum bilmiyorum ama erkekler bu konularda daha özensiz gibi geliyor. Bu sebeple bu hassasiyeti gösteren erkekler daha dikkatimi çekiyor çünkü benimde iki oğlum var ve nasıl yetiştiklerini merak ediyorum. Aynı hanım küçük çocuklarını annesine bile bırakmadığını "oraya giderlerse besmele çekmeyi ihmal ederler" diye açıklamıştı. Ne kadar ince düşünceler...

Madem bir dine mensup olmak istiyoruz çünkü bu da insani bir duygu, öyle ise bunu nasıl yapacağız. Hadi nüfusumuza müslüman diye yazılmış ama müslümanlık neyin nesi... Peki bir müslüman olarak doğduğumuz bir ülkede dinimizi nereden öğrendik acaba öğrenebildik mi??? Ne okullar ne de camiler bize bunları doğru düzgün anlatamadı. O kadar deniz derya bir konu ki sistemli bir şekilde anlatılıp öğretilmesi lazım.

Hayatımıza bloglar girdi gireli pekçok konuda bilgi sahibi olduk. (Şahsen ben öyle oldum) Bu bloglardan dikkatimi çekenlerden bir kısmı ise dini konular hakkında yazanlar oluyor. Onları okudukça ne kadar eksik olduğumu anladım desem yeridir. Hatta son noktayı ise instagram hesabımdan kandil gecesi ile yapığım bir paylaşımı beğenen ama benim tanımadığım kişinin hesabını incelememle oldu. Bu  erkek arkadaş tıpta okuyan bir öğrenciymiş ve bir paylaşımında bu akşam dizi mi izleyim yoksa Fetih suresini idrak etmeye mi çalışmalıyım diye yazmıştı da beni çok etkilemişti. Nasıl bir yetiştirilme tarzıdır ki o genç yaşında bunu düşünebiliyordu.

Gelelim bize; Kayra 4-5 yaşında birkaç kısa sureyi ezberletmiştim. Okumayı öğrenince onu da yazları Kuran Kursuna gönderdik ve çok güzel öğrendi ama ben de çok doğru okuyamadığım için çocuğu takip edemedim ve o da unutmakla unutmamak arasında bocalayıp duruyor. Elimden geldiğince cuma namazlarını kaçırmamasını sağlıyorum. Beraber namaz kılalım tekliflerini ise çoğu kez geri çevriliyor. Ama olayı anlayıp kavrasın ki yapmasa bile dini bir tarafı olsun istiyorum.

Tuğra konusunda ise daha geç kaldım. Ona hiç sure öğretmemişim... Ama namaz kılan birini görünce hemen yanına durmaya çalışıyor. Üstüne düşmemizin tam zamanı değil mi? Yaklaşık bir ay önce Tuğra'ya bir bakıcı bulduk. Teyzemiz de abdestli namazlı ve bu konularda özen gösteren biri. Özellikle aramadım öyle denk geldi. Ama memnum oldum. Geçen gün aramızda geçen konuşma ise çok manidardı.

Teyzemiz Tuğra'ya "kimin kulusun" diye sormuş
Tuğra ise "annemin kuluyum" diye cevap vermiş.

Bu cevap üzerine ne yorum yapılır bilemiyorum. Kadıncağız "bilmiyormuş öğrettim çok şükür" dedi. Ben mi artık daha fazla kafa yormam gerektiğiyle yüzleştim...


5 yorum:

  1. çok güzel yazmışsın
    insanın kendiyle yüzleşmesi zordur. cocukları zorlamamalıyız ama kesinlikle çok rahat da bırakmamalıyız bence.
    herşeyden önce rol modelleri anne ve babaları. onlardan hassasiyet görürlerse hassas olur bu konuda bence.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Zorlamak ya da zorlamamak bu sınır çok önemli

      Sil
    2. Zorlamak ya da zorlamamak bu sınır çok önemli

      Sil
  2. Bir arkadasimin beyi namaz kilmiyordu. Arkadasin oglu bir gun namaza durmus ama ellerini hanimlarin yaptigin gibi baglamis. Bunu goren arkadasim cok uzulerek beyini cagirip cocugu gostermis. Bak, evde baba namaz kilmadigi icin cocuk anneden gordugu gibi kilinacagini saniyor demis. Bunu goren baba cok uzulmus ve o gun namaza baslamis.
    Cocuk egitiminde din merkezde olmali. Biz de eskiden pek bir sey bilmezdik. Dedigin gibi ne okuldan ne kurstan bir sey ogretilmezdi pek. Bir yaz ablamla yaz okuluna gittik. Oradan ogrendik ne ogrendiysek. Otobuste reklamlarini gorup kaydolmustuk. Iyi ki de gitmisiz diyorum simdi. Ancak cocugu hakikaten saglam bir yere gondermeli. Allah korusun farkli amaclari olan yerler de vardir belki bilemiyorum.
    Cocuk yetistirmek gercekten zor is. Allah yardimcin olsun arkadasim.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Sağol canım aslında bizde de benzer durumlar yaşanıyor

      Sil

güzel yorumlarınızı bekliyorum

Bunlara Baktınız mı?

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...