Büyük tosbağam Kayram hep bir kardeş istiyordu. Hatta Tuğra'ya hamile olduğumu daha Kayra'ya söylemeden. Anne sen hamilemisin demişti. Nereden çıkardın dediğimde karnın şiş gözüküyor demişti. Ve bu süprizi söyleme vakti gelmişti ama ben sabredemedim babamız yokken söyledim. Çünkü Kayra'yı etütden almış eve doğru yürüyorduk. Birden söyleyiverdim. Söylememle bacaklarıma sarılıp bir ağladı anlatamam ama bu kıskançlık değil sevinç ağlamasıydı. Bu manzara karşısında çok mutlu olmuştum tabiki.
Günler geçti karnım büyüdü birgün çarşıdan eve doğru geliyoruz yolda Kayra bize kızdı ve karşı kaldırımdan yürümeye başladı. Eve girer girmez odasına gitti bir ağladı anlatamam. Sarıldık sakinleştirdim ve sebebini sordum anlatmaya başladı.
Biz giderken sarhoş bir adam önümüzü kesmiş bizden para istemiş sonra beni bıçaklamış ben ölmüşüm sonra babası da o adamı öldürmüş. Babası hapse girmiş ben mezara... (Türk Filmi) Kayra'da anneannesigilde kalıyormuş. Birgün camdan bakarken birileri oradan geçiyormuş. Anne varmış babaları varmış Kayra gibi çocukları varmış birde kucaklarında bebekleri varmış. Onlara bakıp bizde böyle olacaktık diye iç geçiriyormuş.
Bunu yolda gelirken düşünmüş, hem anlatıyor hem ağlıyor. Tabi bende boş durmuyorum bende ağlıyorum.
Kayra'da nasıl oluştuğunu anlayamadığım kardeşini görememe korkusu vardı. Ben doğum yapana kadar bu böyle devam etti. 2 - 3 güne bir ağlama krizleri tutuyordu. Anne "ya sen ölürsen ya kardeşime birşey olur da onu göremezsem" deyip durdu... (Arkası yarın)
Çocukların hayal güçleri ne kadar kuvvetli oluyor. Devamını merak ettim doğrusu.
YanıtlaSil