CİMRİYMİŞİM!!!!

Dün eşim beni cimrilikle suçladı

Evet haklı cimri olma yolunda hızla ilerliyorum. Çünkü evimizde yemeğin pişmesi için böyle davranmak zorundayım. Gelirlerimizle giderlerimizi böyle dengelemek zorundayım. Çünkü kendisi evin maddiyatla ilgili olan kısmını da benim üzerime bırakmış durumda... Bu sebeplerden dolayı da ben de cimri olmak zorundayım.

Aslında cimrilik değil de yerine koyma diyelim. Mesela;

2 - 3 lira verip zararları tartışılmaz olan bisküvi kraker gibi ıvır zıvırlara para harcayacağıma gider 1 kg sebze alırım 2 gün yeriz.

ya da dışarıda yemek yiyelim diye harcadığımız para benim 1 haftalık pazar paramdır.

yine 20 - 30 lira verip dışarıda yemek yemek yerine çocuklarıma kıyafet almayı tercih ederim.

birşeylere para harcayacağım zaman hep daha kalıcı ne alabilirim yada yapabilirim diye düşünürüm. İşte benim cimriliğim de bu

Marka takıntım yoktur. Heryerden giyinebilirim yeter ki yakışsın. Büyük oğlumda da bu yoktur hatta geçen pazar bir spor ayakkabısı aldık, çok severek aldı eve geldiğimizde "heryerinden belli oluyor çakma olduğu" demesine rağmen isteyerek ve severek kullanıyor.

Ben böyle davrandığım için ev sahibi olabildim. Ben böyle davrandığım için oğlumun dişlerine tel taktırabiliyorum.

Ha bu durumdan memnun muyum değilim ben de biliyorum böyle yaşamak istemediğimi ama bu işsizlik ortamında çok şükür işimiz var diyebiliyorum.

Bunları okuyunca hiçbirşey almadığımızı hiç dışarıda yemek yemediğimizi düşünmeyin sadece abartmıyorum o kadar.

Konu niye buraya geldi dün Tuğra'ya ayakkabı aldık ben 2 tane alalım birini evde giysin diğerini dışarıda giyer dedim ama eşim 1 taneyi yeterli gördü. Sonra gidip ayakkabının %70 fiyatına saçma sapan birşey aldı. Şimdi kim haklı yorumu size bırakıyorum.