CESUR YÜREK

Kayra'nın cesareti beni hep etkilemiştir. Zaman zaman düşünüyorum nasıl davrandık da bu çocuk böyle oldu...

Kayra'yı en son denize götürdüğümüzde 4 yaşındaydı, neredeyse o günleri hatırlamıyor bile

Zaman zaman havuza götürürüz yani yüzme deneyimi neredeyse sıfır

Çorum'a olimpik havuz açılınca bu geçen sene oluyor yüzme kursuna yazdırdık, birkaç gün küçük havuza girdi sonra öğretmenine bile danışmadan büyük havuza girmeye başladı.

Kurallara uygun bir şekilde girse yine iyi çok değişik havuza atlama şekilleri geliştirdi:))

Oğlum korkmuyor musun?

Hayır su nasıl olsa kaldırıyor diyor.

Aylarca yüzme kursuna gidip olimpik havuza giremeyen arkadaşları var.

Bu konuda arkadaşı Ömer'in annesini konuşturmak lazım.

Olimpik havuza korkarak bir atladı sudan çıkamadı öğretmeni kurtardı:))

Bu olayı yaşadığında neredeyse 1 yıldır kursa gidiyordu:))

Şimdi o gayet güzel yüzüyor.

Ama Kayra'nın yüzmesi çok iyi değil

Çorum'a sadece festival zamanı lunapark kurulur.

Kayra bütün oyuncaklara binme cesaretini gösterebilir yaşı tutmasa bile

Hatta bu yıl kardeşi ve kuzenleriyle binmek zorunda olduğu atlı karıncadan sarkmış bir vaziyette ve gülerek

"çok korkunç çok korkuyorum esprileri yapmayı da ihmal etmez"

bu da onun hem cesaretli olduğunu hem de eğlenceli olduğunu gösteriyor.

Tuğra için de böyle bir abisinin olması büyük şans çünkü o da aynı yoldan ilerliyor...

Peki biz nasıl davrandık

Özellikle babamız çok ferah bir insandır. Çocuk düşmüş mü yok camdan mı sarkmış, diğer oda da çığlık çığlığa ağlamış mı (bu huyu beni deli etse de) çok önemsemez.

Daha 2 gün önce camdan yarı beline kadar sarkmış Tuğra'yı kurtarmak yerine beni çağırıp bak oğlun ne yapıyor diyebilme kaabiliyetine sahip biridir. Bu durumda ben Tuğra'ya değil babasına kızdım o da ayrı konu.

Çocuklarımızın çok üstüne düşmüyoruz, yani aman düşmesin ama koşmasın aman terlemesin gibi kriterlerimiz yok.

Çocuk bu bacakları yara bere içinde olacak tabiki

Okula ilk başladığı yıl evimize yürüme mesafesinde olan okula tek başına gidip gelmesi için yolları tarif ederek cesaretlendirdik. O zaman bile bize kızan arkadaşlarımız vardı ama yapmak zorundaydık çünkü okula giriş çıkış saatleri bize uymuyordu. Burada yapılması gereken başına gelebilecek kötülüklerden detaylı bahsetmek ve yapması gerekenleri anlatmak.

O yıllarda sadece okula kadar yanlız gidebilen tosbağanın sınırlarını yavaş yavaş artırmaya başladık. Yine de bu süreçlerden geçmek kolay olmadı. Zaman zaman Kayra'ya hissettirmeden arkasından takip ettiğim günlerde olmadı değil.

Mesela; sinemaya birkaç kez biz götürdük daha sonra arkadaşlarıyla gitmesi için teşvik ettik. Biz bırakıyor çıkışta alıyorduk. Şimdi ise sadece gitmek için izin istiyor eğer izin verirsek arkadaşlarıyla gidebiliyor.

Şimdi tek hedefi bisikletle anneannesigile gitmek. Yani 4 km yol yapmak demek. Buna henüz evet demedik ama seneye olabilir.

Bu konularda hoşgörülü olmamız onu da girişken yaptı. Örneğin dersaneye başlayacak, ilk gün bırakırız gerisi çorap söküğü gibi gelir ya da arkadaşlarıyla aktivitelere katılmak için izin vermemiz yeterlidir.

Yine de çocuklarımızı başıboş bırakmamız gerektiğinin altını bir kez daha çizmeliyim.

Bu kadar işi korkusuzca kendi başına halledebildiğine rağmen, karanlıktan veya böceklerden korkmayı nasıl becerebiliyor bilmiyorum:))

not: Görsel bu siteden