KİLO, ŞİŞMAN, DİYET IVIR ZIVIR

Benimde nereden baksanız vermem gereken bir ortalama (çünkü bu günlerde tartılmadım) 15 kg fazlam var. Bunun için zaman zaman bazı çabalar göstermedim değil. Ama sonuç klasik yoyo sendromu diyetin bittiği gün kilo alınmaya başlanır ve bir bakmışsın diyete başladığın kilodan da daha fazla olmuşsun. Sonra tekrar diyet yaparsın sonra tekrar kilo alınır. Bu böyle birkaç defa daha devam eder. (bknz: Sibel Can) Sonra ben böylede mutluyum deyip (bu tabiki kocaman bir yalan oluyor) kilonuzu akışına bırakırsınız. Artık diyetlere inanmamaktasınız sadece 1 sabah kalktığınızda zayıf olmayı hayal edersiniz ama sınırsız yemeleriniz devam ederrrr  giderrr.

Birgün Yasemin Soysal diye bir yazarın Tek Şişman Beyniniz kitabını duydum. Enteresan geldi aldım hemen okudum okuduklarım karşısında hayrete düşüyordum. Kilomuzun yanlış düşünce gücünden zihnimizin yanlış komutlanmasından kaynakladığını uzunca anlatıyordu. Ve oradaki bir cümle çok hoşuma gitmişti. Diyordu ki "bütün şişmanlar neredeyse bir beslenme uzmanı kadar bilgiye sahiptir ama bunu uygulayamazlar" evet sorun buradaydı uygulama... Az yememiz gerektiğini biliyoruz yada herhangi bir besini nasıl tüketmemiz gerektiğini biliyoruz ama bir türlü UYGULAYAMIYORUZ. Değil mi?

Kitapta çocukluğumuzda annelerimizin dediği "tabağında bırakma arkandan ağlar" "günah çöpe gidiyor" gibi sözler yada ileriki yaşlarımızda çokça duyduğumuz "doğum sonrası kilolar kalıyor" yada "yaş ilerledikçe kilo almaya başlanıyor" gibi bize sıradan gelen sözlerin biliçaltımıza yerleştiği zamanı gelince bizi o şekilde yönlendirdiği uzunca anlatıyor. Bunları uygulayamamızın sebebini de anlatmış yazar 2 gün diyet yapıp yada spora yazılıp fazla sürdürmeden bırakmamızın sebeplerinden bahsetmiş. Diyor ki bir şeyin alışkanlık yapabilmesi için 21 gün hem zihnen yapıp hemde gerçekte uygulamamız gerekirmiş gibi pekçok bilgi veriliyor.

Tamam ben bu kitabı okudum daha sonra "şişmansanız sebebi var" kitabını da okudum ama hala uygulayabilmiş değilim. Yani sonuç elde var sıfır. Blogların birinde (çok özür dilerim adını almamışım) bir siteden bahsediyordu şişman manifesto buradaki Demet arkadaşımızın vermesi gereken tam 75 kg. varmış ve bunüne kadar tam tamına 50 kg vermiş. İnanabiliyor musunuz ben 75 kg bile değilim neredeyse bir insan yerine 2,5 insan olarak bu günlere kadar gelmiş. Ama 1 yılda 50 kg vermeyi başarmış. Sitesinde detaylı anlatmış. Neler yediğini nasıl spor yaptığını neler yaşadığını ayrıntılarıyla yazmış. Çok kutluyorum kendini köstek değil destek oluyorum.

Beni yediklerinden çok yaşadıkları, bunları anlatış biçimi ve bu süreçte düşünce gücünü nasıl olumlu kullandığı ilgilendirdi. Demet bu kitabı okumamış olabilir hiç bahsetmiyor ama kitapta anlatılanları bir şekilde hayatında uygulayabilmiş. Bunu da kendi tarzıyla anlatmış. Bütün siteyi 3 günde filan kafamı kaldırmadan okudum. Öyle etkilendimki perşembe gününden beri bende sağlıklı beslenmeye dikkat ediyorum. Demet hep diyorki kendinize "demet yaptıysa bende yaparım" deyin diyor. Bende kaç gündür o bu kadar kiloyu verebildiyse bende verebilirim başarabilirim diyorum. Bende biliyorum ki bunu hayat tarzım olarak uygulamam gerekecek. Farkındalıklarımızın artması lazım. Hep zayıfları örnek veriyoruz. O yiyor ama kilo almıyor diye ama cidden onlar az yiyorlar. Tabaklarında yemek bırakıyorlar. Yemeklerin tadını alarak kokularını duyarak yiyorlar. Ama biz oburlar çöp kovası gibi ne bulursak yiyoruz.

Benim en büyük sorunum yemek dökememek hiçbir lokmayı çöpe atamam hep yerim. Aman kalmasın der yerim. Çocuklar yemez tabaklarını bitiririm. Abur cuburları yarım bırakırlar ben bitiririm ama ha bire yerim. Şimdi ona bir çözüm buldum bu türlü tabaklarda kalan yemekleri plastik bir tabakta biriktiriyorum ve sabah işe giderken mahallemizde yaşayan sokak köpekleri ve kedileri için bırakıyorum. Hem çöpe atmamış oluyorum hemde zavallı hayvancıklar faydalanmış oluyor benimde içim rahat...