TUĞRAMDAN HABERLER

Canım yavrum hala annemgilde kalıyor:((
Ne kadar bu duruma alışsak da çok zor.
En azından ilk günlerdeki gibi telefonda ağlamıyor.
Sanki yıllardır onlarla yaşıyormuş gibi
Onların kelimeleri onların hareketleri... (hemen kapıyorlar)
Annemgilin evi caminin yanında olduğu için ezan sesi evin içinde
Tuğram da çok güzel ezan okuyor. (Allahım ekber Allahım Ekber diye)
Dedesiyle öğle namazlarına gidiyor. Camideki diğer dedeler de şeker veriyorlarmış, sevinerek eve geliyormuş.
Öyle bir geçer zamanki'yi severek izliyormuş.
Anneme "neredeyse aynı şeyleri yaşıyor Osman da annesine hasret benim yavrumda diyorum"
Osmanın annesinin çorbasını sevdiğini söylediği gün Tuğra da benim verdiğim sakızı düşürünce "atamam annem verdi bunu bana deyip ağlamış"
Hafta boyunca hiç görmüyor değiliz. Bir gün mutlaka almaya çalışıyoruz. Bir iki gün de öğle arası gidip görüyorum oğluşumu.
Ne de olsa beraber yaşıyormuşuz gibi olmuyor.
Umarım bir gün bunu neden yaptığımızı anlar.
İnşallah önümüzdeki günler bizim için daha da hayırlı olur.
Şu an için tek hayalim oğluşumu akşamları alabilmek.
Bunda da vardır bir hayır, diyorum ki hayırlarını görmeye bile başladım.
Üzülüyorum hem de çok ama evet bunda da vardır bir hayır diyorum.
Unutma ki güzel gözlü, mis kokulu yavrum bu geçici bir süre
İnşallah herşey çok daha güzel olacak.
Allahıma sığınıp umutlarımı yitirmiyorum.
Gözyaşlarımın dineceği günü bekliyorum.

Not: Bu yazıyı tarihe bir not düşmek için yazdım. Turtam büyüyünce okusun bizi anlasın diye. Bizim için ne kadar değerli olduğunu bilsin diye...