...

Bugünlerde zor yazı yazıyorum. Birde blog yasakları girince işin içine işim olay daha da zorlaştı. Tam birşeyler yazayım diyorum ama siteye girebilmek için karlı dağlar aşmam gerektiğinden boşver diyordum. Aslında kötü bir durum. Ben bloğumu tarihe notlar alabilmek için kullanıyorum. Kimsenin etlisine sütlüsüne karışmıyorum. Ama millet benim siteme karışma yetkisini kendinde bulabiliyor. Enteresan...
Bloglara bakıyorum da kimi adresini değiştirdi kimi tamamiyle yazmayı bıraktı. Hayırlısı bakalım.

Bana gelirsek bu haftayı hastalıkla geçirdim. Aksırık tıksırıkla başladı ve bitmek bilmedi. 1 hafta oldu ama etkisi bitmedi. Turtamın yarılan kafası:)) iyi görünüyor. Umarım yarın dikişleri alınır. Hala annemle uğraşıyorum. Bakamadın el kadar çocuğuma:))
Küçük yavrumun hasretliği artarak devam ediyor. Her akşam evde olduğu günleri görebilirim inşallah.
Bazı günler çok zor geliyor. Neden hasretlik çekiyorum. Neden ben diyorum. Asla isyan etmiyorum. Acaba bir hatam mı oldu da bunları yaşıyorum diyorum ya da bu sınavdan nasıl çıkacağım diyorum. Bu soruların cevapları yok aslında tek bir cevabı var "sabır"
Araba alma girişimlerimiz hızla devam ediyor ama sık sık sekteye uğruyor. Bazen sabırsızlanıp acele ediyorum bir an önce olsun istiyorum olmayınca da hayal kırıklığı yaşıyorum. Hayırlısı diyorum. Ben böyle dedikçe hasretliğim artarak devam ediyor. Ama ne kadar acele etsem de nasip olmayınca olmuyor.
Bazen bırakıyorum peşini Rabbim herşeyi yoluna koymuştur diyorum. Koymuştur da muhakkak ama gönlüme söz geçirmem zor oluyor.
Ağlıyorum, sonra ağladığım için utanıyorum. Çocuklarını kaybedip bulamayan kara topraklara veren annelerin yanında acım ne olur ki?
Şu an yanımda bıcır bıcır eden yavrumun (yavrularımın) varlığından öte zenginlik ve mutluluk yok...