KAYIP ÇOCUKLAR

Hayatta en çok korktuğum şeylerden biri; çocuklarım başta olmak üzere bir yakınımın kaybolup bulunamaması...Özellikle çocuk kayıpları çok acı:((

Allaha hep çocuklarım kaybolup bulamayacaksam ölsünler mezarını biliyim diye dua ederim. Yerini yurdunu bilmemek, bir haber alamamak, küçücük olduklarını düşünüp ne halde olduklarını bilememek var mı böyle bir acı

Her çalan kapıya koşmak her çalan telefondan haber beklemek ama bir haber alamamak

Pek çok annenin birkaç dakikalığına çocuğunu kaybetme hikayesi vardır. O saniyelerde insanın aklından binlerce düşünce geçer. Binlerce senaryo yazar. Çocuğumuzu saklandığı yerden bulur seviniriz peki ya bulamazsak, günler geçer mi? devamını düşünmek bile istemiyorum.

Bu çocukların kaybolduğu yer kardeşimin evine çok yakın yani aynı semtteler. Bu yüzden bu olay hep gündemimizdeydi. Birgün aradı ki ağlamaklı bir sesle polisler bizim evin civarını arıyor diye...

Bu acıyı anlatmaya benim kelimelerim yetmez.

Cumartesi günü gelen haber çok üzücüydü ama olayın sonuçlanması açısından iyi bir gelişmeydi. Acaba aileleri 1.5 yıldır ne çekiyordu kimse bilemez ama artık bir mezarları var ve oraya gidip dua edebilirler. Yine de umut dünyası onların öldüğünü değil hep birgün geleceklerini düşünmemek elde değil, sadece o umut tükenmiş oldu.

Bunları çocuklara yapan caniyi anmak bile istemiyorum. Bir insanı öldürmek hatta bir masum çocuğu öldürmek  ve bunu 3 kez yapmak nasıl bir insanlıktır bilemiyorum.

Allahım bizi böyle büyük acılarla sınamasın aileye de sabırlar versin diliyorum.

Not : Haberlerini hep takip ediyorum. Benim bile yüreğim bu acıya dayanamıyor hatta bu satıları yazarken bile gözyaşlarımı tutamıyorum. Allahım herkesin çocuklarını korusun